C. D.

Ο τίτλος του παρόντος άρθρου αποτελείται από δύο μόνο γράμματα του λατινικού αλφάβητου. Τα γράμματα C και D. Ποια είναι όμως η σημασία τους, ώστε ν’ αποτελέσουν την αφετηρία ενός κύριου άρθρου η και το περιεχόμενό του θα εξηγήσουμε στη συνέχεια. Ο συντάκτης του παρόντος άρθρου ήταν μαθητής γυμνασίου και διήγε την αμέριμνη και άφροντι ζωή του εφήβου μέσα σε μία καλοστεκούμενη ακόμη ημι-αγροτική κοινωνία. Για πρώτη δε φορά είδε με απορία τα δύο αυτά του λατινικού αλφάβητου γράμματα στην κορυφή της σελίδας του συνταγολογίου ενός γιατρού του τόπου. Είχε πριν λίγο κληθεί επειγόντως για να εξετάσει από κοντά κάποιο σεβαστό οικογενειακό μας πρόσωπο, που χρειάσθηκε άμεση ιατρική βοήθεια.

Ο υποφαινόμενος είδε τότε με κάποια απορία στην αρχή της συνταγής, πριν από δύο – τρία φάρμακα, να φιγουράρουν κεφαλαία τα δύο αυτά γράμματα. Αδυνατώντας δε να συγκρατήσει την περιέργειά του ρώτησε τον ιατρό, που είχε την καλύτερη φήμη στην περιοχή και ως άνθρωπος και ως ιατρός. Τι ήθελε ο συνταγογράφος να δηλώσει πριν να δώσει την ιατρική του γνώμη γράφοντας τα φάρμακα, που έπρεπε να προμηθευθούμε από το φαρμακείο, για τη θεραπεία του ασθενούς. Και τότε ο καλός εκείνος και αλησμόνητος γιατρός (ας έχει ανάπαυση η ψυχή του) γνωρίζοντας και την φιλομάθεια του ερωτώντος μαθητή εξήγησε με υπομονή τη σημασία τους.

C.D.! Είναι τα αρχικά δύο λατινικών λέξεων. Cum Deo! Δηλαδή «συν Θεώ». Που σημαίνει για τον ακούραστο εργάτη της δημόσιας υγείας : Είδα, ακροάστηκα, εξήτασα, έμαθα το ιστορικό του αρρώστου και τώρα μαζί με τον Θεό για το καλό και τη θεραπεία του προτείνω τα παρακάτω φάρμακα! Τόση φιλοσοφία σε δύο μόλις γράμματα! Έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε. Όλα τα πρόσωπα που ήσαν παρόντα στο περιστατικό, πρόσωπα αγαπημένα και σεβαστά, έχουν φύγει για την άλλη ζωή. Όμως η ανάμνηση του C(um) D(eo) έρχεται πάντοτε, όταν εμείς πια, σύμφωνα με τους νόμους της Θείας Πρόνοιας έρθουμε πιο κοντά στους ιατρούς για να τους ζητήσουμε τη βοήθειά τους χάριν του πάσχοντος σαρκίου, ιδίως όταν περάσουμε το Δαβιτικό όριο του βίου και οι ασθένειες μας κάνουν πιο συχνή την δυσάρεστη επίσκεψή τους.

Ευτυχώς και η ανάμνηση αυτή των μαθητικών μας χρόνων δεν συνοδεύεται με πικρή νοσταλγία. Μπορεί τα αρχικά αυτά λατινικά γράμματα να μη τα ξαναείδα στις άπειρες συνταγές που πέρασαν από τότε από τα χέρια μας, αλλά το νόημα που εκφράζουν και τη φιλοσοφία τα είδαμε στη συμπεριφορά πολλών άξιων θεραπόντων του Ιπποκράτη. Δηλαδή να ακούσουμε  την ευγνώμονα ομολογία «πρώτα ο Θεός» και κατόπιν θα έλθει η συμπαράσταση της φιλάνθρωπης Επιστήμης.

Είναι πολύ παρήγορο ότι και στις ημέρες μας η πλειονότητα των ιατρών της πατρίδος μας δεν αρνούνται το C.D.  των συναδέλφων τους του περασμένου αιώνα. Μπορεί να μη το αναγράφουν επί κεφαλής των συνταγών των αλλά με την όλη φιλάνθρωπη και ευγενική στάση και συμπεριφορά τους απέναντι στον άρρωστο αδελφό τους  εκφράζουν άριστα τη φιλοσοφία του. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό ωραίο, φωτεινό παράδειγμα και οδηγό έχουν τον συνάδελφο τους Άγιο, τον γνωστό και στην πατρίδα μας Λουκά τον ιατρό και μαρτυρικό επίσκοπο Κριμαίας.

Μακάρι συν Θεώ όλοι οι ιατροί μας να ασκούν το φιλάνθρωπο υπούργημά τους. Έτσι μυριάκις θα είναι πιο χρήσιμοι και αποτελεσματικοί για τους συνανθρώπους των.

Αφιερωμένο

Στους καλούς ιατρούς μας

Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Κύριο άρθρο «ΑΜΒΩΝ ΠΑΓΓΑΙΟΥ», τ. Ιουλ. Αυγ. Σεπτ. 2019