Εγκύκλιος Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου επί τω Νέω Έτει 2024

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί πατέρες

Σήμερα ἑορτάζουμε τήν Πρωτοχρονιά μέ τήν Χάρη τοῦ Παναγάθου Θεοῦ. Κατ’ἀρχάς ὡς πιστοί χριστιανοί μέ εὐγνωμοσύνη μικροί καί μεγάλοι στρέφουμε τή σκέψη καί τήν καρδιά μας στόν Θεό μας καί Τόν εὐχαριστοῦμε γιά τήν δωρεά Του αὐτή. Διότι πιστεύουμε ἀκραδάντως ὅτι ἡ ὑγεία μας, ἡ ὁποία κινδυνεύει ἀνά πᾶσαν στιγμήν, εἶναι τοῦ Παναγάθου Θεοῦ δῶρον, τό ὁποῖον μέ ἀγάπη προσφέρει στά πλάσματά Του. Ἡ ὑγεία μας ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά πολύτιμα καί ἀκριβά του τάλαντα, πού μᾶς χαρίζει ὄχι γιά νά τό σπαταλήσουμε ἀσυλλόγιστα, ἀλλά  γιά νά τό ἀξιοποιήσουμε δεόντως, πάντοτε πρός δόξαν τοῦ παναγίου Ὀνόματός Του καί πρός ὠφέλειαν τοῦ πλησίον μας. Εἴμαστε κλήματα, σύμφωνα μέ τήν ὡραία εἰκόνα καί παρομοίωσή  Του, κλήματα τῆς Ἀμπέλου Του, πού εἶναι ἡ ἁγία Ἐκκλησία Του καί περιμένει, ὅπως κάθε γεωργός, νά φέρουμε καρπό, εὔχυμα καί καλά σταφύλια, ἔργα δηλαδή καλά καί καί θεάρεστα στή ζωή. Ἄν ἐννοεῖται μείνουμε κοντά Του, κοντά στό Χριστό μας, στενά πάντοτε μέ τήν θερμή καί ζωντανή πίστη συνδεδεμένοι μαζί Του. Ἄς θυμηθοῦμε σήμερα Πρωτοχρονιά τά χρυσᾶ Του λόγια. «Μείνετε ἐνωμένοι μαζί μου καί Ἐγώ ἑνωμένος μαζί σας. Ὅπως ἀκριβῶς τό κλῆμα, ἡ κληματόβεργα δέν μπορεῖ νά φέρει καρπό μόνη της, ἐάν δηλαδή δέν μείνει στήν κληματαργιά, ἔτσι ἀκριβῶς καί σεῖς, ἐάν δέν μείνετε ἑνωμένοι μαζί μου. Ἐγώ ὁ Χριστός εἶμαι ἡ κληματαργιά. Ἐσεῖς εἶστε τά κλήματα.’Εκεῖνος πού μένει ἑνωμένος μαζί μου καί Ἐγώ ἑνωμένος μαζί του, αὐτός φέρει καρπό πολύ, διότι χωρίς Ἐμένα τίποτε δέν μπορεῖτε νά κάνετε» (Ἰωάννου 15,4-5).

Προσεκτικά ἄς ἀκούσουμε τά χρυσᾶ αὐτά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας. Ἄς ἀφήσουμε νά κατακλύσουν τήν καρδιά καί τή σκέψη μας σήμερα πού πατήσαμε μέ τή Χάρη Του τό πόδι μας στό κατώφλι ἑνός καινούργιου χρόνου. Μικροί καί μεγάλοι ἀρχίζουμε νά περπατᾶμε στό δρόμο τοῦ καινούργιου χρόνου μέ ἐλπίδες κρυφές, μέ ὄνειρα καί σχέδια γιά τό μέλλον. Εἶναι κατά πάντα θεμιτή ἡ αὐθόρμητη αὐτή κίνηση τοῦ πνεύματός μας. Εἴτε εἴμαστε νέοι στήν αὐγή, στό χάραμα, τό χαρούμενο ξημέρωμα τῆς ζωῆς, εἴτε μέ βάρος ἀρκετῶν χρόνων στήν πλάτη βαδίζουμε στό ἡλιοβασίλεμα, πρός τή μελαγχολική δύση. Ὁ ὑγιής καί ἰσορροπημένος ψυχικά ἄνθρωπος καί στό λυκαυγές καί στό λυκόφως τοῦ βίου του δέν παύει νά ἐλπίζει, νά πλάθει ὄνειρα. Καί καλά κάμει! Ἡ ἐλπίδα εἶναι μία ἀπό τίς οὐσιώδεις, βασικές καί βασιλικές ἀρετές τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ. «νυνί δέ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τά τρία ταῦτα» (Α΄Κορ. 13,13) θά μᾶς διδάξει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Καί θά προσθέσει κάπου ἀλλοῦ: «ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει» (Ρωμαίους 5,5). Δέν εἶναι ντροπή ὁ χριστιανός νά ἐλπίζει, νά ὀνειρεύεται γιά τή ζωή του, γιά κάτι καλύτερο γι’αὐτόν, γιά τά παιδιά του, γιά τήν κοινωνία. Μόνο νά ἔχουμε ὅλοι κατά νοῦν ὅτι τά ὄνειρά μας, οἱ ἐλπίδες μας δέν θά εἶναι φροῦδες, ἕωλες, χαμένες, μέ τήν προυπόθεση ὅτι εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τήν πίστη μέ τόν Χριστό μας, τόσο πολύ ὅπως ἡ κληματσίδα μέ τήν κληματαριά.

Αὐτήν τήν διάπυρη πατρική εὐχή ἀπευθύνω σήμερα Πρωτοχρονιά πρός ὅλα τά πνευματικά μας κατά Χάριν παιδιά, μικρούς καί μεγάλους. Μέ τήν ἐλπίδα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἄς μποῦμε στό δρόμο τοῦ νέου ἔτους, μέ τήν ἐλπίδα στερεωμένη στόν Θεόν «ὁ δέ Θεός τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καί εἰρήνης» (Ρωμαίους 15,13). Ἀμήν

Παντοτινός εὐχέτης σας πρός τόν Θεόν τῆς ἐλπίδος

† Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ