Λόγος κατὰ τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Παρασκευὴν 2016

 «Οἱ δέ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τούς ὄχλους ἵνα αἰτήσωνται τόν Βαραββᾶν, τόν δέ Ἰησοῦν ἀπολέσωσιν» (Ματθ. 27, 20).

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί,

Σήμερα Ἁγία καί Μεγάλη Παρασκευή καί ἡ σκέψη καί οἱ καρδιές ὅλων τῶν χριστιανῶν εἶναι στραμμένες μέ εὐλάβεια καί κατάνυξη πρός τόν Ἐσταυρωμένο καί τό Θεῖον Δρᾶμα. Γι’ αὐτό καί τό κήρυγμά μας τέτοια ἁγία ἡμέρα δέν μπορεῖ παρά νά ἔχει ἀνάλογο περιεχόμενο. Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καί φέτος, θά ἐπιμείνη εὐλαβῶς σέ ἕνα σημεῖο ἀπό την συγκινητική ἱστορία τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου προκειμένου μέ τήν Χάρη Του νά ἀντλήση τά ψυχωφελῆ του διδάγματα. Ἐξ ἄλλου γι’ αὐτό κυρίως προβάλλονται ἀπό τήν Ἐκκλησία κάθε χρόνο τά σεπτά Πάθη τοῦ Κυρίου: γιά νά ἀναζωπυρώνουμε τήν πίστη καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν Ἐσταυρωμένο Λυτρωτή μας καί γιά νά παίρνουμε φῶς ἐκ τοῦ «ἀνεσπέρου Φωτός» γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς μας, καθοδηγούμενοι ἀπό τό ἀνεπανάληπτο φωτεινό Του παράδειγμα. Γι’ αὐτό καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς συμβουλεύουν νά ἐντρυφοῦμε ὄχι μόνο σήμερα, αλλά ὅλο τό χρόνο στήν ἱστορία τῶν Θείων Παθῶν: «Ταῦτα τοίνυν διαπαντός ἀναγινώσκωμενˑ καί γάρ πολύ τό κέρδος, μεγίστη ἐντεῦθεν ἡ ὠφέλεια», σύμφωνα μέ τήν σοφή παρατήρηση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου.

Ἐφέτος, λοιπόν, ἄς ρίξουμε προσεκτικώτερο βλέμμα σ’ ἐκεῖνο τό σημεῖο τῆς ἱστορίας τοῦ Θείου Πάθους, ὅπου γίνεται λόγος γιά τήν συμμετοχή τοῦ ὄχλου στήν δίκη καί καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ. Ὅταν ὁ Κύριος ἀνακρινόταν ὡς κατάδικος στό Πραιτώριο μπροστά στόν Πόντιο Πιλᾶτο, κάτω στήν αὐλή, στό λιθόστρωτο, ᾖσαν συγκεντρωμένοι ὄχι μόνο οἱ ἐπίσημοι ἐνάγοντες, οἱ δημόσιοι κατήγοροι στή δίκη ἐκείνη, μπροστά στόν ἐκπρόσωπο τῆς Ρωμαϊκῆς  ἐξουσίας, οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι, ἀλλά καί ὄχλος. Μάζα ἀνθρώπινη, μᾶλλον ἀξιοθρήνητων ὑπανθρώπων.

Ποιοί ἀποτελοῦσαν ἐκείνον τόν ὄχλο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς  δέν γνωρίζουμε ἀκριβῶς. Φαίνεται ὅτι μᾶλλον ᾖσαν κάτοικοι τῶν Ἱεροσολύμων ἤ καί ἀπό τά μέρη τῆς Γαλιλαίας, ἐγκάθετοι, ἀνθρώπινα ὑπολείμματα, πού μέ κάποια πίεση συγκεντρώθηκαν ἀγεληδόν κάτω ἀπό τά ἀνάκτορα τοῦ Ρωμαίου διοικητῆ. Ἀπ’ ὅ,τι ὅμως ἐξιστοροῦν οἱ ἱεροί Εὐαγγελιστές γι’ αὐτό τόν «ὄχλο», θά πρέπη νά ᾖσαν ἀσφαλῶς «ἄνθρωποι» μέ πολύ ἐλαστική συνείδηση, καλύτερα ἀσυνείδητοι, ἄνθρωποι χωρίς κανένα ἠθικό ἕρμα, ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι μέ λίγα χρήματα καί περισσότερες ψεύτικες ὑποσχέσεις εἶναι ἱκανοί οἱ ἄθλιοι νά διαπράξουν τά χειρότερα ἐγκλήματα.

Αὐτούς εἶχαν τότε, ἐκεῖνες τίς τραγικές στιγμές δίπλα τους οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ. Ἄβουλα, δυστυχῆ, ὄργανα, χωρίς σκέψη, χωρίς θέληση. Γι’ αὐτό καί σέ μιά στιγμή τῆς πιο σκοτεινῆς  δίκης τῆς ἱστορίας, ὅταν πιά ἔφθανε πρός τό τέλος, ὁ Πόντιος Πιλᾶτος, πού ἦταν ἀπόλυτα σχεδόν βέβαιος γιά τήν ἀθωότητα τοῦ Ἰησοῦ, μεταχειρίσθηκε τότε τό τελευταῖο μέσο γιά νά τόν σώση, ἀπευθύνοντάς τους τήν ἐρώτηση τῆς ντροπῆς καί τῆς χειρότερης δουλοπρέπειας, ἀνάξιας γιά οἱονδήποτε ἡγέτη: «τίνα θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν; Βαραββᾶν ἤ Ἰησοῦν τόν λεγόμενον Χριστόν» (Ματθ. 27, 17). Τότε οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ δέν συνάντησαν μεγάλη δυσκολία. Παμπόνηροι, δυσεβεῖς καί παράνομοι στηρίχθηκαν στόν ἄξεστο, ἐπίσης δυσεβῆ καί παράνομο ὄχλο. Τί νά σοφίσθηκαν, τί περισσότερα νά  εἶπαν, τί ὑποσχέσεις ἆραγε ἔδωσαν δέν γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε ὅμως, ὅτι ὁ Πιλᾶτος δέν ἄργησε νά πάρη τήν ἀπάντηση. Ὁ ὄχλος φανατισμένος χωρίς δυσκολία ἀποκρίθηκε: Βαραββᾶν!

Ἀπόρησε ὁ Πιλᾶτος. Τέτοια ἀπάντηση! Τέτοια παράλογη καί ἀκατανόητη κρίση! Ἀποροῦν οἱ αἰῶνες! Ἀπορούν δικαίως καί ἐρωτοῦν κατάπληκτοι:Καλά, ἄνθρωποι ἀπό ποῦ ἤλθατε; Ὅλη ἡ Παλαιστίνη, καί λίγο ἀργότερα ὅλη ἡ οἰκουμένη, θά γνώριζε τόν φοβερό λήσταρχο Βαραββᾶ, ὅπως  καί τά ἔργα καί τά λόγια τοῦ γλυκύτατου Ἰησοῦ. Μέ ποιά καρδιά, λοιπόν, μέ ποιό στόμα δώσατε μία τέτοια ἀπόκριση;

Ὄχλος! Ἄβουλη μᾶζα. Χωρίς σκέψη, χωρίς κρίση, ἕτοιμη νά παραδώση στόν θάνατο χθές τόν Σωκράτη, σήμερα τόν Ἰησοῦ, ἀργότερα τόν Παῦλο.

Ἄς προσέξουμε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, νά μή γίνουμε ποτέ ὄχλος. Ἁπλά μία ἀνθρώπινη μᾶζα. Ἀνθρωποι χωρίς σκέψη, ἄβουλα ὄργανα μερικῶν ἐπιτήδειων να τά παρασύρουν στά σκοτεινά τους σχέδια προκειμένου νά ἱκανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες. Ὅ,τι διαδίδουν ἐντέχνως  μερικοί πανοῦργοι, εἴτε κατά τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε κατά τοῦ Ἔθνους, ἄς ἔχουμε οἱ πάντες τήν θέληση νά ἀντισταθοῦμε μέ τήν ὀρθή κρίση μας, ὥστε νά μή καταντήσουμε δοῦλοι ἄπιστων καί ἐγωπαθῶν συνανθρώπων μας, ἀλλά ἐλεύθερες προσωπικότητες μέ τήν χάρη τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι πολύ κρῖμα νά θυσιάσουμε τά ἀνεκτίμητα δῶρα τοῦ Θεοῦ  γιά ἀσήμαντα πρόσκαιρα συμφέροντα καί ἀπό πρόσωπα, είκόνες Θεού νά καταντήσουμε ἕνα ἁπλό νούμερο μιᾶς ἀπρόσωπης ἀνθρώπινης μάζας. Φαντάζεσθε ὅλοι αυτοί οιἱ δυστυχεῖς, τά ἄβουλα αὐτά θλιβερά ἀνθρωπάρια, πού ἄνοιξαν ἀπερίσκεπτα, ἀσυλλόγιστα, μεθυσμένα ἀπό φανατισμό το στόμα τους καί μπροστά στόν ἔκπληκτο Πιλᾶτο ζήτησαν ἐλευθερία γιά τόν ἐγκληματία Βαρραβᾶ καί θάνατο γιά τόν Θεάνθρωπο, φαντάζεσθε πῶς θά Τόν βλέπουν στούς οὐρανούς; Εἴθε ποτέ νά μή φθάσουμε στό φοβερό αυτό κατάντημα, ἀλλά πάντοτε ίδίως σήμερα, ἁγία ἡμέρα, νά Τόν ὁμολογοῦμε Κύριο καί Θεό καί μέ συντριβή καί κατάνυξη νά προσκυνοῦμε τά Ἄχραντα Πάθη Του. Αμήν.

ΜΕΤ΄ ΕΓΚΑΡΔΙΩΝ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΕΥΧΩΝ

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ