Νέα

Εγκύκλιος Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως επί τη εορτή των Χριστουγέννων 2018

«Ἡ Γέννησίς Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμω τό φῶς τό τῆς γνώσεως…».

Μέ πόση ἁπλότητα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁμιλεῖ γιά τό τρισμέγιστο ἱστορικό Γεγονός τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, γιά τό Γεγονός τό «μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον», ὁ ἱερός ὑμνωδός τῆς Ἐκκλησίας μας! Χριστέ μου, ψάλλει, ἡ Γέννησή Σου ἀνέτειλε, ἔφερε, στόν κόσμο τό φῶς τῆς γνώσεως… Δηλαδή, θά τολμοῦσε κάποιος νά ἀντείπει στόν ἅγιο ὑμνογράφο, ὁ κόσμος μέχρι τότε, μέχρι ἐκεῖνο τό μοναδικό βράδυ, τήν ἅγια νύχτα, πού μέσα σέ ἕνα ταπεινό, σκοτεινό καί ἀνήλιο Σπήλαιο γεννήθηκε ὁ Θεάνθρωπος, ὁ κόσμος δέν ἤξερε, ὁ κόσμος ἦταν βυθισμένος στό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας; Ὁ κόσμος μέ τόσους σοφούς καί ξακουστούς φιλοσόφους, ὁ κόσμος μέ τόσους ἐπιστήμονες καί καλλιτέχνες, μέ τόσα ἐπιτεύγματα πολιτισμοῦ, δέν ἤξερε τίποτε; Καί δέν θά ἤμασταν ἐκτός πραγματικότητος, ἐάν θά βλέπαμε ἐκείνους πού μελετοῦν προσεκτικά τόν ἀρχαῖο πολιτισμό νά ἐξανίσταντο ὀργισμένοι κατά τοῦ ποιητῆ τοῦ τροπαρίου μας, πού φαίνεται μέ ὅσα ψάλλει νά ἀπαξιώνει τόν προχριστιανικό κόσμο.

Ναί! Ὑπῆρχαν μέχρις ὅτου τό Θεῖον Βρέφος γεννηθεῖ στήν ταπεινή Βηθλεέμ, σέ πολλά ἔθνη καί λαούς ἐπάνω στή γῆ καί σοφοί καί σπουδαῖοι φιλόσοφοι καί λαμπροί ἐπιστήμονες   καί καλλιτέχνες, οἱ ὁποῖοι μέ τή σοφία καί τήν τέχνη τους ὕψωσαν θαυμαστά μνημεῖα πολιτισμοῦ. Παρόλα ὅμως αὐτά ὅλοι αὐτοί οἱ ἐξέχοντες ἄνθρωποι δέν μπόρεσαν, στάθηκε ἀδύνατο, νά βοηθήσουν ἀποτελεσματικά τούς συνανθρώπους των. Μέ τί ἔμοιαζε, θά τολμούσαμε νά ποῦμε, ἡ σοφία καί ἡ ἐπιστήμη καί ἡ τέχνη τους; Ἔμοιαζε μέ ἐκεῖνο τό ἀσθενικό, τό χλωμό καί ἀδύναμο φῶς, πού σκορπίζουν ἐκεῖνα τά μικροσκοπικά ζωάκια, πού τά ὀνομάζουμε καταχρηστικά πυγολαμπίδες. Σέ τί μποροῦν νά βοηθήσουν τόν διαβάτη μέσα στό σκοτάδι τά φωτεινά αὐτά ἔμψυχα ὄντα;

Τόση ἦταν δυστυχῶς καί ἡ λάμψη τῆς σοφίας πρό Χριστοῦ. Ἦταν ἀνίσχυρη δραματικά γιά νά φωτίσει τά σκότη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου καί νά τόν καθοδηγήσει στό δρόμο τῆς ἀλήθειας.  Ἀκριβῶς γι’ αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔχοντας κατά νοῦν αὐτήν τήν ἀδυναμία τῆς ἀρχαίας σοφίας νά βοηθήσει τόν ἄνθρωπο στήν ἐπίλυση τῶν προβλημάτων του ὑψώνει τήν φωνή του ἀπευθυνόμενος στόν ἀρχαῖο κόσμο καί  γράφει στούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου: «ποῦ σοφός, ποῦ γραμματεύς, ποῦ συζητητής τοῦ αἰῶνος τούτου;  οὐχί ἐμώρανεν ὁ Θεός τήν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;  ἐπειδή γάρ ἐν τῆ σοφία τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διά τῆς σοφίας τόν Θεόν εὐδόκησεν ὁ Θεός διά τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τούς πιστεύοντας» (Α΄ Κορ. 1, 20-21).

«Ἡ Γέννησίς Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἠμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμω τό φῶς τό τῆς γνώσεως…». Καί τότε, ἀλλά καί σήμερα! Ἄς ἔχουν περάσει δύο χιλιάδες χρόνια, ἀπό τότε πού πρωτοέλαμψε τό αἰώνιο καί ἱλαρό Φῶς τῆς γνώσεως στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Δέν τελείωσε ὁ προορισμός του. Ἔχει καί σήμερα νά φωτίσει τόν κόσμο, τόν κόσμο μας πού πλανᾶται καί ὑποφέρει μέσα στά σκοτεινά μονοπάτια τῆς πλάνης, τῆς ἀθεΐας, τῆς κακίας καί τῶν παθῶν. Νομίζουμε μεθυσμένοι ἀπό τίς καταπληκτικές ἐπιδόσεις τῆς Ἐπιστήμης καί τῆς Τεχνολογίας ὅτι κατέχουμε τό φῶς τῆς γνώσεως. Καί ὅμως ἀγνοοῦμε τό βασικό νόημα τῆς ζωῆς, τόν ἀληθινό προορισμό μας, τό τί περιμένει τήν ἀθάνατη ψυχή μας. Κυκλοφοροῦμε στούς δρόμους τῆς ζωῆς μέ τή βοήθεια τῶν ἀδύναμων πυγολαμπίδων τοῦ ὑλικοῦ καί εὐδαιμονιστικοῦ πολιτισμοῦ μας. Μέ τό ἄγχος καί τήν ἀγωνία. Χωρίς τήν ἐλπίδα καί τή χαρά τῆς πίστεως.

Εἴθε ἡ Γέννησίς Σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν νά φέρει καί πάλι καί σέ μᾶς τό φῶς τῆς γνώσεως. Ἀμήν

Εὐχέτης πάντων ἡμῶν πρός τόν δι’ ἡμᾶς Ἐνανθρωπήσαντα Κύριον

Ὁ  χάριτι καί φιλανθρωπία Αὐτοῦ Ἐπίσκοπός σας

† Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ