Μεγάλη Τρίτη Εσπέρας στη Νικήσιανη Παγγαίου

Την Μεγάλη Τρίτη, 15 Απριλίου 2025, εσπέρας τελέσθηκε με εκκλησιαστική τάξη και κατάνυξη η ακολουθία του Νυμφίου, ο Όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στην ακολουθία ψάλλων από του θρόνου, στον Ιερό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου Νικησιάνης συμπροσευχομένων του Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Μπένου, του Εφημερίου της ενορίας π. Ζαχαρία Μέγκα και του Διακόνου π. Αθανασίου Γουσίδη, καθώς και πλειάδος πιστών κατοίκων της κωμοπόλεως.

Το Δοξαστικό των Αποστίχων της ακολουθίας του Όρθρου «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή» εψάλη από τον καλλικέλαδο Πρωτοψάλτη του Ναού κ. Βασίλειον Μπαντήν.

Ο Σεβασμιώτατος πριν το τέλος της ακολουθίας απηύθυνε σύντομο πνευματικό λόγο με θεολογική καθαρότητα, ιστορική ακρίβεια και βαθειά ποιμαντική φροντίδα. Στο επίκεντρο του κηρύγματος τέθηκε η μετάνοια της αμαρτωλής γυναίκας, η οποία, όπως μαρτυρούν τα Ιερά Ευαγγέλια, προσεγγίζει τον Κύριο λίγες ημέρες πριν το Πάθος Του, με δάκρυα και με μύρο πολύτιμο, προσφέροντας ταπεινά την αγάπη και τη συντριβή της. Ο Σεβασμιώτατος εξήγησε πως η πράξη αυτή αποτελεί διαχρονικό σύμβολο της μετάνοιας, δηλαδή της εσωτερικής αλλαγής και επιστροφής στον Θεό.

Με ιδιαίτερη σχολαστικότητα διέκρινε τη διαφορά ανάμεσα στην Ευαγγελική μορφή της αμαρτωλής γυναίκας και στην ποιήτρια Κασσιανή, της οποίας το περίφημο τροπάριο ακούγεται σε όλους τους ναούς της Ορθοδοξίας το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης. Υπογράμμισε ότι η Κασσιανή δεν έγραψε από επιθυμία λογοτεχνικής δόξας, αλλά από πνευματικό βίωμα και αγάπη για την Εκκλησία.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο ύψος της θεολογικής ποίησης που εμπεριέχεται στο τροπάριο της Κασσιανής, το οποίο χαρακτηρίστηκε έργο εξαίσιο και ανεπανάληπτο, με απαράμιλλη συναισθηματική ένταση και θεολογικό βάθος. «Δεν είναι μεγάλος ποιητής εκείνος που κυνηγά τις δάφνες του κόσμου, αλλά εκείνος που γράφει με δάκρυ και πίστη», είπε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.

Τέλος ο Ποιμενάρχης μας κάλεσε όλους τους πιστούς να ακολουθήσουν το παράδειγμα της μετανοούσης γυναίκας, να τολμήσουν την επιστροφή στον Χριστό, και να αφήσουν τη χάρη Του να μεταμορφώσει «το μαύρο κάρβουνο της ψυχής» σε «λαμπερό διαμάντι». Όπως χαρακτηριστικά τόνισε: «Το μεγαλύτερο θαύμα δεν είναι η ανάσταση ενός σώματος, αλλά η ανάσταση μιας καρδιάς που ξαναβρίσκει την εμπιστοσύνη στο έλεος του Θεού».