Νέα

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ

Στην νοητή πορεία της πατρίδος μας στα ατέρμονα πεδία του χρόνου είναι στραμμένο με αγάπη το βλέμμα της ψυχής μας και στο παρόν άρθρο. Προς τα που, δηλαδή, κατευθύνεται, τι σκοπούς έχει τάξει και ποιόν προορισμό έχει βάλει η προσφιλής μας πατρίδα. Εκεί στρέφεται με αγωνία και ενδιαφέρον η προσοχή και η έρευνά μας. Και ερωτούμε κατ’ αρχάς: Η πατρίδα μας έχει σήμερα κάποιο όραμα, όπως είχε κατά καιρούς; Για παράδειγμα κάποτε οραματιζόταν με πόθο την ελευθερία της, όταν εστέναζε και υπέφερε κάτω από ξενικό, σκληρότατο ζυγό. Η αργότερα ενασμένιζε στο όραμα και την Ιδέα της Μεγάλης Ελλάδος. Η στα τελευταία χρόνια αγωνιζόταν, πως να γίνει ισότιμο μέλος της μεγάλης Ευρωπαϊκής οικογένειας.

Αυτόν τον καιρό έχει άραγε σχηματίσει με τα χρώματα του μέλλοντος και έχει προδιαγράψει κάποιο νέο όραμα; Δεν είμαστε βέβαια μέσα στο μυαλό των πολιτικών μας ηγετών, αλλά απ’ ο,τι μπορούμε να καταλάβωμε, από τα λόγια και τα έργα τους, κάποιο σαφές, υψηλό και σπουδαίο όραμα δεν υπάρχει. Όραμα, που να δίνη στο έθνος μας κάποια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα έθνη της γης. Οι μελλοντικοί στόχοι των ηγετών μας σταματούν με αφόρητη κοινοτοπία και σχεδόν ομοιόμορφα στο θέμα της οικονομίας η, όπως παλαιότερα με κάποια κομψότητα διατυπώνονταν, στην ευημερία του λαού, την αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματός του.

Όπως φαίνεται στα μάτια του απλού λαού, οι εθνικοί μας οραματισμοί δεν επηρεάζονται πολύ, ούτε από τον πατριωτισμό, ούτε από τον απαράμιλλο πνευματικό μας πλούτο, της προγονικής σοφίας η του Ευαγγελίου. Εκείνα τα αθάνατα και μοναδικά λόγια «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος» (Ματθ.4,4) και το  «η Βασιλεία του Θεού ουκ έστι βρώσις και πόσις» (Ρωμ.14,17) και τα «άνω ζητείτε» (Κολ.3,1),  «τα άνω φρονείτε» (Κολ.3,2) μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Όλος ο εθνικός βίος περιδινείται δραματικά γύρω από το οικονομικό θέμα, και ας υπάρχουν πληγές χαίνουσες, ανοιχτές στο εθνικό σώμα, η απειλές επικίνδυνες, μέγιστης και αθόρυβης συγχρόνως φθοράς του, όπως συμβαίνει με την ανήκουστη, την αξιοθρήνητη υπογεννητικότητά του, το οξύτατο δηλαδή δημογραφικό πρόβλημα.

Και συμβαίνει και εδώ, ο,τι συμβαίνει κάποτε και με τον άνθρωπο  ως άτομο. Ενώ πάσχει και υποφέρει, εμείς προσπαθούμε να τον θρέψωμε καλύτερα, ενώ αμελούμε να τον θεραπεύσωμε από τις ασθένειές του η να ανυψώσωμε το πεσμένο ηθικό του εμβάλλοντας στη ψυχή του υψηλές ιδέες και οραματισμούς. Αλλά με την τροφή μόνο, όσο θρεπτική και να ναι, εάν δεν ενδιαφερθούμε για τις αρρώστιες του και το ηθικό του, σχεδόν ματαιοπονούμε.

Γνωρίζομε βέβαια, ότι σήμερα η πορεία ενός λαού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πορεία των υπολοίπων λαών και το να διακριθή ανάμεσα στους υπόλοιπους λαούς απαιτεί ιδιαίτερη γενναιότητα και εξαιρετικό πολιτικό θάρρος. Δεν είναι όμως και κάτι το αδύνατο η το παντελώς ανέφικτο. Γνωρίζομε επίσης, ότι το αίσθημα του υγιούς πατριωτισμού έχει επικίνδυνα διαβληθή και διαβρωθή στις ημέρες μας, και δεν ευρίσκει εύκολα είσοδο στο πνεύμα των πολλών. Όπως επίσης δεν μας διαφεύγει το γεγονός , ότι η πνευματικότητα στους περισσότερους πολιτικούς ηγέτες είναι μάλλον σπάνιο φαινόμενο. Απόδειξη το μαραμένο και ανούσιο εκφραστικό των ύφος, η «ξύλινη», άχρωμη συναισθηματικά γλώσσα, το χαμηλό επίπεδό διανόησης, ο λεκτικός θλιβερός, χυδαίος κάποτε φορυτός. Που είναι οι ηγέτες με την ζηλευτή παιδεία, που μετέφραζαν άνετα αρχαίους συγγραφείς, που ερητόρευαν και σαγήνευαν τα ακροατήρια;

Το συμπέρασμα από αυτήν την γρήγορη ματιά στη ζωή του έθνους μας είναι, ότι αυτόν τον καιρό βρισκόμαστε σε κρίσιμη ιστορική καμπή. Χωρίς όραμα, με αδιαφορία στην πνευματική ζωή, με ελάχιστες ηθικές δυνάμεις να παλεύουν να περισώσουν την πνευματική ταυτότητα του έθνους μας. Οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι, οι φυσικοί θεματοφύλακες της άφθαστης πολιτιστικής κληρονομιάς μας, τηρούν, εκτός ελαχίστων, σιγήν ιχθύος. Τα Πανεπιστήμια και τα άλλα πνευματικά ιδρύματα ασφυκτιούν μέσα στον καιροσκοπισμό, τα υλικά συμφέροντα και τις πολιτικές αντιπαλότητες. Ακόμη και η βία εδώ υψώνει θρασύτατα την κεφαλή της. Οι θεσμοί αυτοί περνούν δραματικές στιγμές.

Αλλά ελπίζομε ο Πανάγαθος Θεός να μην αφήσει την πατρίδα μας στην ορμή του κακού. Δια της Εκκλησίας Του και άλλων υγιών ακόμη στοιχείων να βάλη τέρμα στη φθορά και καλύτερες ημέρες να ανατείλουν στη χώρα μας.

Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως

κ. Χρυσοστόμου